ن ف ی س ه م ن ی ی ی ی ی

بگذار با صفای تو من زندگی کنم 

در گوشه ی صدای تو من زندگی کنم

پیش از تو بی بهانگی ام مثل مرگ بود

بگذار تا برای تو من زندگی کنم

من هر چه دیده ام همه نیرنگ و رنگ و ننگ

بگذار با وفای تو من زندگی کنم

پیش از تو شوق زندگی از دست رفته بود

بگذار پا به پا ی تو من زندگی کنم

دنیایی از طراوت و دریایی از صفا

من با تو نفیسم تا ابد زندگی می کنم

طعم عشقت نفیسم

شراب که کهنه شد،

طعمش ناب می‌شود؛

شیرین می‌شود؛

غلیظ می‌شود؛ مستت می  کند؛

نمی‌توانی از آن بگریزی.

... شراب کهنه را که بنوشی

دیگر جایی برای  پنهان کردن هیچ چیز نمی‌ماند

عشق هم که کهنه شد،

می‌شود همچو شراب،

رسوخ  می‌کند در بند بند وجودت،

ریشه می‌دواند در بافت‌هایت،

رسوایت می‌کند.

آن  وقت است که می‌فهمی

همیشه عاشق می‌مانی

دوست دارم نفیسه عیسا